BARBA Aurea

BARBA Aurea

idololatras Israelitas prodidisse, iam ab aliquot retro saeculis inter Christianos credita est. Hinc, cum Hebraei doceant, Mosen ideo auream vituli scobem in aquas coniedcisse et eas aquas populo bibendas obtulisse, ut idololatriae reos cognosceret: addunt Auctores non pauci, omnes tanti sceleris contage infectos, postquam aquas hausissent aureâ scobe aspersas, barbâ aureâ factos esse insignes. Ita Petrus Comestor Exod. Histor. c. 73. Videns Moyses sibi indicatos a Deo scelerum auctores per pulverem bibitum, qui in barbis eorum mtraculose apparuit. Nauclerus Chron. Generat. 27. Dedit potum filiis Israel: remansit autem color auri circa ora nocentium, ita ut discerni possent ab innocentibus. Idem legas in Traditionibus Hebraicis perperam Hieronymo adscriptis, ad v. 6. c. 7. l. 1. Reg. in Bibliorum Transs. veter. Gall. inchoata A. C. 1289. Not. ad Exodi loc. cit. Alibique, sed frustra haec dicuntur. Nam nec certum est, Mosen et Levitas, cum in idololatras promiscuâ caede grassari sunt, ullam notam διακριτικην` habuisse, quâ vituli cultores a Fidelibus dignoscerent, ne pro illis hi caederentur. Neque enim tali notâ fuit opus, cum universus populus, reus fuerit, ut diserte habetur Exodi c. 32. v. 3. Fuit nem pe tam generalis haec defectio, ut inter toto idololatras, si qui in veri Dei cultu perstiterint, ii conspicui non fuerint, in tanto numero praevaricatorum. Itaque cum v. 28. eos, qui Deo adhaerebant, ad se convenire iussit Moses, praeter Levitas nulli adfuerunt. Et si necesse fuisset, vituli cultores speciali notâ dignosci, barba aurea non suffecissket: cum fuerint in magno Populo imberbes multi iuvenes, neque dum vesticipes, multae mulieres, multi eunuchi, ad quos haec nota non pertinuit etc. Plura hanc in rem vide apud bochart. Hieroz. Parte prior. l. 2. c. 34. et supra in voce Aurea.